basic

nu zit ik op m'n tabletje via een wifi een beetje te knoeien. Geen foto's te uploaden dus.

Afgelopen weekend was ik echt into basics.

In een cultural village een nachtje doorgebracht. Ik kreeg gelukkig een matras op de grond, iedereen ligt verder gewoo op ee riete matje.

Dichtsbijzijde elektrapunt is een halfuur fietsen over ee modderpad.Douchekop; is ee plastic beker waar gaatjes i ngeprikt zijn.

Zit ik hier inCapemaclear toch wel luxe.

De letter n wil af en toe haperen, sorry.

Dank voor alle berichten van jullie en sterkte maar met werken.

(trouwens, ik heb het afgelopen weekend dus doorgewerkt, dus wees niet al te jaloers)

????????????????

houdbaarheid

Dank voor al jullie goede wensen.

Op tv zag ik dat in Israel behoorlijk koud is. Succes daar Jan en Gerda. Hier stroomt het vocht uit m'n lijf. Ik zit danb wel kort bij het strand, maar zonder schaduw wil je daar niet zitten. Even iets over houdbaarheid. Waarom het allemaal anders is hier sna ik toch nog niet zo erg. (de letter p hapert afen toe, die moet je erzelf bij verzinnen). Uit Nederland had ik een selletje memory meegenomen en aan de kinderen hier gegeven. Lekker simpel en makkelijk mee te nemen. Na minder dan een week zagen de kaartjes eruit alsof ze 6 weken in de tramrails van lijn 11 hebben gelegen. Niet meer te herkennen. Voordeel is dat je dan wel makkelijk kan scoren. Theezakle in de thee. Na een halve minuut ligt het touwtje los van het zakje. Ook hier het voordeel dat je de thee dan snel moet odrinken anders wordt het zwarte thee. Ik had een schoon t-shirt aan toen ik bomen ging snoeien. Die bomen protesteren kennelijk door vocht los te laten. Na wassen zijn dat nu allemaal zwarte vlekken en is t-shirt niet meer te dragen, zelfs hier niet. Ik had een stuks of 10 bananen en een 6 tal mango gekocht. Einde van de middag kon ik nog net zelf een banaan scoren, mango's waren al op. Het ontbijt bestaat uit droog witbrood waarop je dan boter kan doen. Omdat het nauwelijks weg te spoelen is doe ik er dan kristalsuiker op. Heerlijk, en ook gezond? Een ot indakaas die ik in de hoofdstad had gekocht was na 3 dagen leeg. Ook hier het voordeel: je hoeft je geen zorgen te maken dat iets over de houdbaarheidsdatum gaat.

Ik hoop dat mijn maag steeds sterker wordt, want ik eet 'smorgens rijst van een bordje dat is schoongemaakt in de visvijver. Tot nu toe gaat het goed en kan ik jullie blijven vervelen met mijn klaagverhalen. Is er dan niks ositiefs te melden? Jawel, de dagen duren hier behoorlijk lang dus er is veel tijd om te genieten. Dat ga ik dan nu ook maar weer doen.

Ik vergat nog enkele foto's van de waterleiding in Mulanje te sturen. Die is hersteld en de mensen kunnen weer water tappen. Ik robeer die er nu ook bij te zetten. Tot later!!!!!!

zomaar een dag

Het wordt licht om ongeveer 05.30. De vraag was of ik om 06.00 bij de waterinlaat bij de rivier wilde komen. Omdat de reden waarom ik daar moest komen mij niet duidelijk was, heb ik daar maar 08.00 van gemaakt. Dus om 06.00 op, naar de toileteerplek ('s nachts is het daar nogal druk met allerlei rondkruipende bezoekers), beetje poedelen, en dan ontbijt. Dit gebeurt binnen, met de deuren dicht en zonder kinders of vrouwen. Ditmaal een soort kruising tussen winterpeen en aardappel. Kop thee erbij. Een wandeltocht van 20 minuten de bergen in, en ik kom bij de afgesproken plaats. Ik krijg natuurlijk te horen dat ik laat ben. Mijn antwoord: vandaag Europese tijd. Stand van zaken aan de mensen doorgeven en er volgt discussie over diegenen die wel meewerken en de niet meewerkenden. Na een uurtje is de onduidelijkheid weg of in elk geval geparkeerd. Dit moeten ze onderling toch echt zelf oplossen. Na een omweg waarbij we zeker 6 families gesproken hebben arriveren we thuis. Om 13.00 heb ik een afspraak dus om 12.45 maak ik aanstalten. Maar,,,,,we moeten nog lunchen! Er wordt me verzekerd dat we nog best eerst kunnenn lunchen. Dit keer nzima met een ei. Nzima is een stevige brij van gestampte mais. Om even voor 13.30 zijn we op de afgesproken plek. Niemand te zien. We besluiten te wachten. Mijn begeleider zegt dat de " African time" reden is waarom het slecht gaart met Afrika. Ik herinner hem er fijntjes aan dat wij zelf ook mooi een half uur te laat aankwamen. Om 14.00 vind ik het mooi geweest en wil vertrekken. Er komt iemand aan die zegt dat met 20 minuten er wel mensen zullen zijn. Er komen steeds meer kinderen bij ons kijken. En inderdaad, tegen 14.30 komt 1 van de kinderleiders. Ze verzorgen uiteindelijk een spetterende show en om 16.00 worden we door 100 kinderen uitgezwaaid. Hoog tijd om te gaan baden. Dat gebeurt in de rivier. Tegelijk wel je wasgoed meenemen. Als alles weer fris is, is de zon inmiddels weg en begint het snel donker te worden. Nog snel even naar het toilet voordat het daar druk wordt. Het is gelukkig ook droog gebelven vandaag, want anders is het een modderige, glibberige route. Er wordt mij een Gragadeo aangeboden. Uit de boom geplukt. Volgens mij is het een passievrucht. Heerlijk zoet. Het avondeten wordt opgediend. Dit keer nzima met een soort bladspinazie. Alleen de kerels natuurlijk. Vrouw en kinders eten apart en regelen het vaatwerk. Misschien nog even kruisje-nulletje spelen met de kids en dan wordt het slapen, want om 05.30 is het weer opstaan. Ik heb morgen een afspraak tussen 09.00 en 10.00 dus ik kan ruim ontbijten. Of alvast een volgend stukje schrijven. Tuanana.

Tegelijk maar alvast het volgd stukje. Het geeft aan hoe de " tijd hier voorbijvliegt" . Mijn afspraak is om 11.00 nog niet gerriveerd. Na een telefoontje van mij of er soms iets mis is gegaan, wordt de afspraak verplaatst naar morgen. Komt mij goed uit want ik wil zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. In mijn slaap werd ik gebeten door een onbekend iets, maar het bloedde toch wat. Geen idee wie het aandurfde, maar waarschijnlijk een rat. Ik arriveer om 12.45 in de kliniek. Lunchtijd voor de doktoren van 12.00-13.30. Nu moeten doktoren natuurlijk wel rustig kunnen lunchen, tenslotte hebben zij een verantwoordelijke baan. Om 14.15 arriveert de dokter. Een patient die veel later dan ik aankwam schuift gelijk bij hem naar binnen. Als ik om 14.30 mag binnenkomen moet ik eerst een soort medisch paspoort kopen a 0.15 eurocent. Na allerlei vragn wat ik voel, hoe ik me voel, of ik medicijnen gebruik etc constateert hij dat het waarschijnlijk een beet van een rat is. Er wordt bloed afgenoemn en na een tijdje krijg ik uitslag en medicijnen. Het is inmiddels te laat om nog in mijn gastgezin te kunnen komen dus ik overnacht bij degene met wie ik de volgende morgen een afspraaak heb. Om 09.00 dus. Diegene moest eerst even zijn vrouw wegbrengen en nog even naar kantoor, en arriveert weer om 12.15. Nu maar eerst lunchen. Uiteindelijk vertrekken we om16.00 naar de beoogd afspraakplek en ik ben rond 18.00 weer in mijn gastgezin.

Op moment van schrijven ben ik weer terug in CapeMaclear, het gaat goed met mij, rug is weer wat normaler en nog steeds niet ziek. Dank voor alle reacties van jullie, leuk om die allemaal te lezen en tot later.

aan het werk

Afgelopen week begonnen met werken. En ook echt werken; bomen snoeien, bomen planten, aardappels poten, sisal planten, schuttingen herstellen, soms in de volle zon. Slopend. Het idee om mijn lijf een beetje te ontzien, gaat helaas niet op. Ik werk nu in de |PandaGarden, een onderdeel van het HEEED project. HEEED staat voor Health, Education, Envirinment, Economics and dDevelopment. Het wordt deels ondersteund door het WereldNatuurFonds. In de tuin worden groenten gekweekt, briketten gemaakt, papier gerecycled, 15 weeskinderen geschoold en er zijn voorlichtingssessies over hygiene, HIV/Aids etc. Met de opbrengsten van de tuin worden de activiteiten betaald. De werktijden zijn gelukkig acceptabel: van 8.00 tot 12.00 en van 14.00 tot 16,00. Voor de werknemers geldt dit voor 6 dagen/week. Voor mij is er een vrije zaterdag en zondag. Maar ik krijg dan ook geen 10.000 kwacha betaald per maand. Ongeveer 15 tot 20 biertjes of 15 lieter benzine.

Inmiddels ben ik naar Mulanje gereisd. De rit van CapeMaclear tot Mulanje bleek niet in 1 dag haalbaar. Om 05.30 zou eenminibusje mij ophalen. Dat werd pas na 06.00 en vervolgens ging hij nog meer adressen langs om mensen op te pikken. Om even na 07.00 kwam ik nogmaals langs mijn huis, maar intussen wel gratis een rondrit door het dorp gehad. Halverwege de eerste grotere plaats hield het busje ermee op. Geen benzine meer. Na een half uurtje toch maar overgestapt op een voorbij komende pickup-truck. Tussen een paar geiten en een ouwe fiets een staplaats geregeld. Daarna over op een ander minibusje wat vervolgens 2 uur lang rondjes reed om passagiers te ronselen. Uiteindelijk vol, maardan ook echt vol. Mijn buurman was een pijl-en boogverkoper. Hij zat met zijn voeten op een maisbaal maar soms gleden zijn voeten ervan af waardoor de naastliggende kippen zich luid protesterend lieten horen. Ik zat met mijn voeten klem tussen 2 tonnen vis. Achter mij krijste een baby onophoudelijk. De autoradio had duidelijk een andere zender dan wat telefoons in het busje, dus diverse muziekkeuze. Aan de ruitenwisser hing een gevangen vis, waarschijnblijk om geforceerd te drogen.Kortom, je voelt je helemaal in Afrika. In de lodge die ik snel uitgekozen had voor de tussentijdse overnachting bleek geen stromend water en ook geen bucket. Een plakkerig nachtje dus.

Inmiddels gearriveerd in Mulanje. Gisteren afgesproken met Mr. Ephraim die me eerst bij Werasons moeder bracht en daarna het waterproject liet zien. Door de hevige regenval van afgelopen weken zijn hele stukken pijpleiding weggeslagen. De rivier was zo onstuimig dat veel rotsblokken verplaatst zijn. Ook van de door de Regering aangebrachte pijpleiding is een deel weggeslagen. Vanmiddag heb ik een afspraak met de chief en overige communityleden om te bekijken hoe eerst een tijdelijke oplossing gevonden kan worden. Plan was om een week hier te blijven, maar ik vermoed dat langer noodzakelijk is. Vanaf vannacht slaap ik bij Werasons moeder in huis. Ben benieuwd hoe het daar zal gaan. De omgeving is prachtig, hopelijk hou ik de boel gezond. Van het werk in de tuin heeft mijn rug een opduvel gehad zodat ik loop als een ouwe man (dat ben ik natuurlijk ook). Het ananasseizoen is nu bezig dus ik hoop op voldoende vitamientjes.

Ik zal proberen een paar foto's te plaatsen. Zoniet dan volgen die op een later berichtje.

Ik wens jullie wat zon van hier toe. De zonnecreme vliegt er doorheen. Tot later.

1e bericht

Hallo allemaal,

Hier even een berichtje uit een heet Malawi. Diegenen die mij de laatste tijd hoorden klagen dat het zo koud was, zullen nu zeggen: dat wou je toch? Oke, maar zo warm? In Addis Abeba was ik nog blij met mijn shirt met lange mouwen maar in Lilongwe op het vliegveld was het heerlijk. Maar hier in Cape Maclear aan het meer, tussen de bergen, is het gauw heet. Om daar te komen was een omweg van zo’n 3 tot 4 uur nodig. Hevige regen heeft veel schade veroorzaakt. Via via kwamen berichten van 48 doden en duizenden evacuees. Zelf echter goed aangekomen in mijn gastgezin bij Brenda en Afeck met kinders. Het is een stenen huis waar ik mijn eigen kamer heb. Er is elektra, af en toe wel, meestal niet, en de bekende bucketshower. Om te toiletteren hoef ik deze keer niet naar het maisveld maar wel naar buiten. Een gat in de grond vraagt wel goed richten, dus maar zorgen dat ik niet teveel biertjes drink. Er zijn ook andere dingen waar je hoofdpijn van krijgt, zoals geen koffie. Afkickverschijnselen denk ik. Of te weinig water. Ik durf het tapwater toch niet aan. Het ziet er heel schoon en helder uit maar ik neem liever geen risico. Afgelopen dagen o.a. het waterprojekt bezocht. Op 150m’uit de kant wordt het water opgepompt en daarna gefilterd op allerlei bezinksel. Dan wordt het door UV verhittig van > 100 graden bacterievrij gemaakt. In grote opslagtanks wordt het daarna via ondergrondse leidingen naar de tapwaterpunten gebracht. Maar omdat het vaatwerk en kledingwassen toch in het meet gebeurt loop ik al genoeg risico op bilharzia. Periodiek een tablettenkuur is sowieso noodzakelijk. Ik hoop over een maand of wat, met een lijf volgesmeerd met spray’tjes en beschermers, en volgepompt met van alles wat onze farmaceutische bedrijven zo rijk maakt, nog redelijk gezond te zijn. Tot die tijd ga ik eerst hier in Cape Maclear aan de slag. Zoals ik nu in gedachten heb probeer ik de laatste week van januari naar Mulanje af te reizen, naar de familie van Werason. Een beetje voorzichtig geformuleerd, want het blijft tenslotte Afrika. Alvast wat foto’s als het lukt, van m’n kamer, eten en kinders en omgeving. Alvast dank voor jullie goede wensen, Jan en Gerda veel mooi’s in Israel en, als bovenstaand wat bedenkelijk overkomt: het gaat helemaal goed, zeker door de goeie zorgen van m’n gastgezin. Wordt vervolgd.

vertraging

Nou, mooie boel.

Nog niet eens vertrokkken en nu al vertraging. Het hoort natuurlijk wel een beetje bij Afrika.

Wat is er aan de hand?

Op het vliegveld in Lilongwe wordt ik opgehaald door Marloes, een Nederlands contactpersoon in Malawi. Zij zou me, na aankomst, in ongeveer 3 uur tijd naar Cape Maclear kunnen rijden en mij in een gastgezin droppen. Maar...........het regent!

Het regent dus zo hevig dat een deel van de weg tussen Lilongwe en Cape Maclear er niet meer is en dat daarom een ommetje van zo'n 3 uur extra nodig is. Dat lukt niet meer voor donker, dus dan maar overnachten in Lilongwe. In NL heb je files, in Malawi regen. What's the difference?

Om maar positief te blijven: ik weet nu al in, in Alphen aan den Rijn, dat ik bij Lilongwe vertraging heb. Onze volprezen NS weet het soms zelf achteraf nog niet eens of er vertraging was.

Alle lof dus voor Malawi (en Marloes die mij dit mailde). Ik heb er zin in.

vertrek

Het wordt nu toch wat spannend.

Door allerlei omstandigheden zijn de voorbereidingen opgeschoven naar de eerste week van januari 2015. Op het werk waren de meeste collega’s voor de Kerstdagen met verlof gegaan en waren natuurlijk verbaasd wanneer ik dan zei: “nou, tot ergens bij de zomervakantie”. Maar,……alles is hopelijk goed overgedragen en nu dus klaarmaken voor vertrek naar Malawi. Waar je niet op rekent zijn enkele spontaan uitvallende tandvullingen en een vastzittende rug. De tandarts had gelukkig, net als ik, ook een gaatje en volgens hem ben ik nu Afrika-proof. Vrijdagmiddag mocht ik nog bij de kraker langskomen, wat er hopelijk in resulteert dat ik met 2 x 23 kg (op wieltjes) maandag 12-01 kan vertrekken. Voor die vertrektijd moet ik nog wel een laatste injectie halen, maar die is dan lekker vers zal ik maar denken. De leverancier van solar-lampen, die ik mee wil nemen om aan mensen te geven, had ook beloofd dat hij ze tijdig bij mij zou laten bezorgen. Ook deze lampen zijn nu gearriveerd, zodat Jeanette die niet mee hoeft te sjouwen als ze naar Malawi afreist.

Met Lianne, van Ontmoet Afrika, zijn de laatste bijzonderheden van de verschillende projecten doorgesproken. Van Werason en Christa heb ik de namen en telefoonnummers gekregen van contactpersonen voor het irrigatieproject en van zijn familie voor als ik daar ga verblijven. Ik zal vast wel iets vergeten zijn, een aanbesteding of een tandenflosser, maar hoe belangrijk is dat in een land waar je blij bent als je eten hebt en gezond kan blijven. Internet zal daar wel ergens op te pakken zijn, dus een volgend bericht komt waarschijnlijk uit de buurt van Cape Maclear. Voor diegene met wat minder topografische kennis: bij Eritrea rechtdoor naar het zuiden, bij Madagaskar rechts af en dan na ongeveer 1.500 km op een mooi plekkie aan het meer. Echter: alleen overdag want ’s-avonds is dit het domein van kroko’s en nijlpaarden. Dat water belooft natuurlijk ook wel wat muggen maar ik heb de voorraad van Kruidvat leeggekocht. Hopelijk helpt het ook tegen die watermonsters.

Over water gesproken: omdat (schoon) water een levensvoorwaarde is hoop ik me nuttig te kunnen maken bij onderhoud aan de watervoorziening en bij het irrigatieproject in Mbewa bij Mulanje. De bedoeling is om ook een aantal andere projecten te bezoeken zoals in Rumphi, in het noorden van Malawi, waar een opvang is voor gehandicapte kinderen, en naar Satemwa, waar een tiental projecten zijn gestart. Van fietsambulance tot waterpompen. Ik krijg het misschien drukker dan op kantoor. Alvast wat projectfoto’s en tot een volgend bericht dan maar uit warmer streken.