bijna terug

Aan alles komt een eind, zo ook aan de tijd in Malawi.

Inmiddels zitten we, na een aantal heerlijke relaxte dagen op de Eco-lodge in Cape Maclear, in de KoreaGarden Lodge in Lilongwe. Met de auto hebben we 3000 kilometer lang Malawiaanse kippen, koeien, geiten, kinderen hartkloppingen bezorgd, maar morgen vliegen we als alles goed gaat via AddisAbeba naar Europa terug. Dank voor al jullie berichten en hopelijk tot ziens.

afscheid emen

Misschien is de reden dat het hier zo warm is, dat de mensen behoorlijk " cool" zijn. Aan de buitenkant zal je niet gauw werkelijke gevoelens zien. Al een aantal keer een plotseling overlijden meegemaakt. Aan de nabestaanden valt niet veel verdriet te merken. Misschien houdt men er altijd wel al rekening mee. Afscheid nemen, voor kortere of langere tijd of voor altijd gaat redelijk vlug. Geen uitgebreide speeches of dankjewels, gewoon " tionana", see you later, of niet. Ik mag dat wel.

Om dan toch wat aandacht te krijgen neem ik daarom maar 2x afscheid. Nu, terwijl ik Cape Maclear ging verlaten, maar ook straks, als ik nog terugkom met Jeanetje, die ze allemaal willen ontmoeten. Dan nogmaals een afscheid dus. Mensen maken kortere of langere tijd deel uit van je leven. Sommigen veel te kort, anderen veel te lang. Het hoort er allemaal bij. Ik ga heel veel missen hier in Malawi, maar het is ook welweer mooi geweest. Inmiddels hier met Jeanette en we gaan er even van genieten. TIONANA.

weer thuis

Eergisteren weer in CapeMaclear gearriveerd. Omdat mijn visum verlopen was moest ik Malawi uit. Eerst was de idee om naar Zambia te reizen, maar volgens sommigen was Mozambique net zo ver, en zijn er bij de grens nauwelijks moeilijkheden te verwachten. Malawi uit duurde ruim 2 uur aan de grens en na een kilometerslang niemandsland komt de Mozambiquegrens in zicht. Ik geloof niet dat ze elkaar aardige buren vinden. Vervolgens een douanier die flink zijn best doet om zichzelf heel belangrijk te maken en mij zo'n 1.5 uur voor zijn bureau laat staan. Ik moest volgens hem terug naar Blantyre om in de ambassade een visum te kopen. Daarna zogenaamd zijn chef bellen, moeilijk doen, alleen maar om extra geld los te peuteren. Ik vriendelijk lachend hem verteld dat hij toch echt dat visum voor mij moest regelen.

Uiteindelijk terug in de bus, waar de andere passagiers chagrijnig waren omdat die muzungu voor zoveel vertraging zorgde. Ik heb hen toen fijntjes verteld dat ik ook niet klaagde toen hun 50 koffers binnenstebuiten werden gekeerd. Maar uiteindelijk Tete bereikt, en , niet helemaal onverwacht, daar spreekt men geen Engels maar Portugees.

Mijn kennis van Portugees beperkt zich tot obrigado en passarinho, de naam van onze papegaai. Maar, na een verblijf van enekele dagen alles overleefd enzowaar bij de grenspassage terug totaal geen problemen.

Terugreizend van Blantyre naar MonkeyBay, een stuk wat ik inmiddels al wel 15x gereden heb, moet je over een stuk weg bij Liwonde wat vol zit met hobbels, gaten en ander ongemak. Toen ikzelf een auto had gehuurd reed ik daar hooguit 80 km en vroegen mijn medepassagiers om een lagere snelheid. Het minibusje waar ik nu inzat haalde regelmatig 140 km. De chauffeur was oververmoeid en had moeite om zijnn ogen open te houden. Ik denk dat hij door hard te rijden probeerde wakker te blijven. Een toch wat onlogische manier denk ik. Omdat hij ook al een aantal keren rakelings mensen passeerde en soms de berm raakte zat ik toch wat ongemakkelijk. Op het moment dat hij echt de berm instuurde gaf ik een schreeuw en kon het stuur pakken en gelukkig corrigeren.(ik zat voorin, naast de chauffeur). De familie van mijn gastgezin gaf aan dat zij "every day prayed to God for my safe journey" , iets wat absoluut niet overbodig is in een land met zulke coureurs. Als Jeanette komt heb ik gelukkig een eigen huurauto tot mijn n beschikking. Scheelt niet allen veel risico maar ook veel tijd.

Weer thuis in Cape moest ik iedereen uitleggen dat de " big boss" nog niet vertrokken was en heus wel afscheid zal komen nemen. Dat afscheid gaat nu wel heel dichtbij komen dus ik ga nu nig maar even genieten hier. Tot later.

blantyre

dit keer een berichtje uit Blantyre.

Blantyre is het zakelijke hart van Malawi. Ik zit nu op m'n tabletje, in een megaluxe hotel omdat daar een wifi-hotspot is, mijn berichtje te tikken. Het staat hier vol met bankgebouwen en bijbehorende mensen die denken dat ze erg belangrijk zijn. Volgens mij wilden ze me eerst het hotel niet binnenlaten omdat ik er volgens hen als een zwerver bijloop. Nee, je moet in die hitte hier in een 3-delig kostuum met stropdas gaan lopen. Dus ik op mijn sandalen, in korte broek en in een oud t-shirt maak niet echt indruk. Maar hier geldt nu eenmaal, dat als je wat bezit, je dat ook moet laten zien. Dat ik als blanke, vaak lopend ergens naar toega........helemaal geschift volgens hen. Dat ik ook mijn schoenen niet laat poetsen of mijn tas door iemand laat dragen...... vreemde muzungu. Ook krijg je uiteraard vaak te horen: give me money! Soms vraag ik dan aan hen om geld. Toen ik de ober, die 6x langskomt, vertelde dat ikzelf dat biertje wel in mijn glas kon schenken, keek hij mij ook wat vreemd aan. Misschien drink ik niet snel genoeg naar zijn zin. Het is hier wel zo dat je rustig ergens kunt gaan zitten zonder wat te kopen. Of, ook leuk, iemand vanalles laten uitleggen over wat hij verkoopt, en dan zeggen dat je er toch geen gebruik van maakt. Volstrekt normaal. Zo had ik vanmorgen een afspraak met iemand gemaakt in het guesthouse waar ik momenteel verblijf net na ontbijt. Ik serveer haar de koffie die er toch stond en ze mocht zelfs nog mee ontbijten. Maar je moet ook niet zeuren als het busje waarmee je rijd halverwege zonder benzine komt te staan. Soms is het hier balen, maar toch ook vaal wel heel leuk. Het is trouwens ook heel leuk om jullie commentaar te lezen. Bedankt voor jullie meeleven tot nu en tot een later berichtje.

nog in mulanje

Nog even tijd om een berichtje te schrijven.

Ook zal ik proberen weer wat foto's te plaatsen. Inmiddels heb ik weer een paar foto/video gemaakt, maar het blijft natuurlijk mogelijk dat ook deze weer kwijt raken, niet gelezen kunnen worden of dat de stroom ineens weer uitvalt.

Afgelopen week ben ik flink kwaad geweest en mijn frustratie en ergernis uitgesproken tegen de mensen hier dat afspraken niet nagekomen worden. Nou, dat heeft geholpen. Zelfs de chief kwam de volgende dag verontschuldigingen aanbieden over de gang van zaken.

Als je om 6 uur morgens afspreekt en dan is er niemand. Om 07.00 komt er iemand maar er zouden er minstens 20-30 zijn. Enfin... ze moeten ook de europese manier van werken maar eens meemaken. Als het goed is zijn er nu metselaars, stenensjouwers, zanddragers en geulengravers bezig om een beetje vaart te maken. Morgen of woensdagwil ik weer terugreizen via Blantyre, waar ik een paar mesne moet spreken en dan het weekend weer thuis (CapeMaclear).

Ik probeer nog snel wat foto's, bedankt voor jullie goede wensen en tot later.

nog in mulanje

Nog even tijd om een berichtje te schrijven.

Ook zal ik proberen weer wat foto's te plaatsen. Inmiddels heb ik weer een paar foto/video gemaakt, maar het blijft natuurlijk mogelijk dat ook deze weer kwijt raken, niet gelezen kunnen worden of dat de stroom ineens weer uitvalt.

Afgelopen week ben ik flink kwaad geweest en mijn frustratie en ergernis uitgesproken tegen de mensen hier dat afspraken niet nagekomen worden. Nou, dat heeft geholpen. Zelfs de chief kwam de volgende dag verontschuldigingen aanbieden over de gang van zaken.

Als je om 6 uur morgens afspreekt en dan is er niemand. Om 07.00 komt er iemand maar er zouden er minstens 20-30 zijn. Enfin... ze moeten ook de europese manier van werken maar eens meemaken. Als het goed is zijn er nu metselaars, stenensjouwers, zanddragers en geulengravers bezig om een beetje vaart te maken. Morgen of woensdagwil ik weer terugreizen via Blantyre, waar ik een paar mesne moet spreken en dan het weekend weer thuis (CapeMaclear).

Ik probeer nog snel wat foto's, bedankt voor jullie goede wensen en tot later.

in mulanje

Inmiddels in Mulanje gearriveerd. Het is hier eenstuk minder heet dan in Cape. Doordat het hoger ligt is het koeler, maar regent het wel vaker.

Ik wist hier een internetcafe te vinden, dus ik dacht: misschien kan ik proberen een video op de weblog te zetten. Vanmorgen heb ik daar royaal de tijd voor want vanmiddag gaan we pas naar Mbewa om met de chief en community te praten. Even een check op mijn SD-kaartje om op de computer te zetten, en wat blijkt: alles verdwenen. Mijn toezegging dat het priveconcert op het strand misschien nog eens wordt uitgezonden moet ik hierbij dus intrekken.

Ik baal er stevig van, want dus video en foto's van afgelopen maanden zijn dus foetsie. Ik vermoed dat het internetcafe in Blantyre volhangt met virussen en andere ellende. Het positieve eraan is dat ik nu waarschijnlijk voldoende Gigabyte beschikbaar heb voor de komende maanden, alleen voor controle op al mijn activiteiten hier moeten jullie het doen met de foto's die tot nu toe op deze weblog staan.

Deze week en deels volgende week heb ik beschikbaar voor de irrigatie in Mbewa, daarna moet ik in Blantyre een aantal mensen spreken en dan terug naar Cape. Daar wil ik voor Pasen weer arriveren. De week erna moet ik waarschijnlijk even het land uit, naar Zambia of Mozambique omdat mijn visum verloopt. Het zal wel Zambia worden, iets veiliger en beter te regelen. Ben nog steeds niet in het noorden van Malawi geweest, maar de bedoeling is om dat te doen als ik Jeanette ga oppikken van het vliegveld volgende maand. Ik heb daarvoor een huurauto geregeld, dat reist stukken makkelijker dan die minibusjes die pas wegrijden als ze vol zijn en dan iedereen onderweg ook nog laten instappen/uitstappen. Op het vliegveld bij Lilongwe ben ik tenslotte ook al in Centraal Malawi, een stuk opweg naar Noord.

Omdat geen foto's of film te plaatsen is leuter ik nu maar wat om de tijd te doden. Het is nog te vroeg voor bier, koffie is niet te............, en inmiddels heb ik al de meeste van mijn meegenomen boeken uitgelezen. Scheelt een hoop gesjouw want terug meenemen doe ik niet. Op mijn e-reader heb ik ook nog wel wat boeken staan. Ik ga nu een schaduwplekje zoeken en even genieten van Mulanje mountain, de hoogste berg van Malawi. Tot later.

weer in Capemaclear

Inmiddels alweer een week terug in Cape.

Njobvu-village was een aparte ervarig.Njobvu betekent olifant in het Chichewa. De dorpsbewoners hadden nogal eens last van olifanten die hunaanplant opvraten. Bij het proberen weg te jagen zijn nogal eens doden gevallen. De olifanten huizen nu in het wildpark waaromheen elektrische draden zijn gespannen. Af en toe weten ze toch uit te breken en de oogst te vernielen. Op de weg naar het dorp toe kwam ik vast te zitten met mijn gehuurde auto. Hetwas geen 4x4 en het regende die dag. Ik voorzag al enkele overnachtingen in de auto, tot de weg weer wat begaanbaar zou zijn, maar gelukkig kwamen er enkelen uit de omliggende dorpjes mij helpen. Graven, veel gras plukken en een 6-tal sterke mannen en de auto kwam los. Bijna kwam ik verderop opnieuw vast te zitten, maar inmiddels claxoneer ik iedereen de kant en sjees met een noodgang over die slechte stukken heen. (laat de autoverhuurder dit maar niet lezen). De volgende dag, op de terugweg, was het gelukkig zonnig, en zonder extra makracht weer een betere weg bereikt. Het hoortinderdaad bij Afrika. Op de foto's vind ik de meest markante, de "traditional healer", ofwel de medicijnman. Voor hem liggen allerlei stukjes verschillende boomschors of takken die helpen tegen bloed-of maagproblemen, en voor liefdesdrank om de relatie weer wat te verbeteren tot en met Afrikaanse Viagra. Allemaal in te nemen na inweken in water.

Toen ik vroeg hoe hij kon wijsworden uit al die verschillende takken, blaadjes, boomschors kreegik een misprijzende blik.Stomme vraag kennelijk. Diegene die mijn werkblad in mijn garagekennen zullen het ook wel een stomme vraag vinden, want daar is het net zo'n zooitje. Ook nog een foto van Givias' verjaardag. Ik ben maar gevlucht, wat kunnen die kinders een herrie maken.

De foto's volgen op een later moment, omdat uploaden via tablet, wifi, skyband, hotspot niet kan. Sorry, wordt vervolgd dus.